Η συστημική θεωρία βασίστηκε στη γενική θεωρία συστημάτων (Bertalanffy, 1968), μια βιολογική θεωρία σύμφωνα με την οποία όλοι οι οργανισμοί είναι συστήματα τα οποία απαρτίζονται από υποσυστήματα, που με τη σειρά τους αποτελούν μέρος υπερσυστημάτων. Η συστημική θεωρία βρήκε αργότερα εφαρμογή και στο χώρο της ψυχοθεραπείας και της συμβουλευτικής.
Σύμφωνα με την συστημική θεωρία τα ανθρώπινα «προβλήματα» αντιμετωπίζονται ως εγγενείς και δυναμικές ιδιότητες των κοινωνικών συστημάτων και ιδιαίτερα της οικογένειας, και όχι ως χαρακτηριστικό των ατόμων που απαρτίζουν αυτό το κοινωνικό σύστημα. Καταργώντας την παγιωμένη αντίληψη της γραμμικής αιτιότητας (δηλαδή τη θέαση των κοινωνικών φαινομένων μέσα από τη σχέση αίτιου-αποτελέσματος), η συστημική σχολή διευρύνει τη μελέτη κάθε ανθρώπινου συστήματος ως όλου, δίνοντας έμφαση στις σχέσεις των μερών που απαρτίζουν το σύστημα. Η κεντρική υπόθεση που διέπει τις συστημικές παρεμβάσεις, είναι ότι το άτομο δεν πρέπει να εξετάζεται αποκομμένο από τον «κόσμο» στον οποίο ζει, αφού αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του.
Για αυτό και οι συστημικές παρεμβάσεις σχεδιάζονται με γνώμονα την υπόθεση ότι ένα σύστημα δεν αλλάζει εάν δεν αλλάξει το άτομο, και το άτομο δεν αλλάζει εάν δεν αλλάξει το σύστημα. Υποστηρίζουν την κυκλικότητα που υπάρχει στις σχέσεις, στις καταστάσεις, στη ζωή μας. Το πώς αντιδράμε στο γεγονός αλλάζει και το νόημα που θα πάρει το γεγονός αυτό στα μάτια μας.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να περιηγηθείτε στην ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Οικογενειακής Θεραπείας (EFTA: European Family Therapy Assosiation)
