«Ποιος λύκος νικάει; Εκείνος που ταΐζεις…»
Στους απολογισμούς κάπως έτσι δεν λειτουργούμε; Να ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά, τι χάνουμε, τι κερδίζουμε, από τις επιλογές και τις αποφάσεις μας, από τις χρονιές που περνάνε, από τις περιόδους κρίσης και αυτά που μας συμβαίνουν. Το ζητούμενο όμως δεν είναι πού γέρνει η ζυγαριά, αλλά πού εμείς επιλέγουμε να ρίξουμε το βάρος.
Η ζωή δεν χτίζεται αποκλειστικά πάνω σε σχέδια για το μέλλον, χτίζεται στις εμπειρίες μας, στις επιλογές μας και σε αυτά που αποφασίζουμε και ζούμε στο τώρα.
Πανελλήνιες: Η επιτυχία της αποτυχίας
Οι Πανελλήνιες παραπέμπουν στην κρίση της αξίας του μαθητή, της συνολικής αποτίμησης ενός συνόλου προσπαθειών αλλά και στην διαμόρφωση των προοπτικών του μέλλοντός του. Πράγματι, κάθε χρόνο γίνεται ιδιαίτερη μνεία γύρω από το ζήτημα των εξετάσεων και όλος ο κόσμος του υποψηφίου προσανατολίζεται γύρω από αυτό και μόνο το ζήτημα.
Είναι όμως μία εξέταση από μόνη της ικανή να αποφασίσει την αξία και τις δυνατότητες ενός μαθητή και να καθορίσει το μέλλον του; Ένα άρθρο σε συνεργασία με την Φραγκούλη Αθηνά, λογοπεδικός PhD, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πελοπόννησος της Δευτέρας ενόψει του άγχους των Πανελληνίων που κάθε χρόνο καλούνται να αντιμετωπίσουν οι μαθητές.
Χρήσιμες συμβουλές για τις διακοπές του παιδιού σας με τους παππούδες και τις γιαγιάδες του
Φέτος το καλοκαίρι, μετά το τέλος της καραντίνας, ως πιθανή ασφαλής επιλογή για τις διακοπές των παιδιών σας, μπορεί να σκέφτεστε το σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Επειδή συχνά υπάρχουν διάφοροι προβληματισμοί και συγκρούσεις γύρω από αυτό, παρακάτω ακολουθούν μερικά tips που θα κάνουν αυτές τις διακοπές ευχάριστες για όλους.
Μένουμε Σπίτι: Πώς στηρίζουμε τα παιδιά και την ψυχολογία τους
Επισήμως ο κορονοϊός (Covid-19) έχει ανακηρυχθεί ως πανδημία και μαζί του εξαπλώνεται ο φόβος μετάδοσης και ένα διάχυτο άγχος. Τα παιδιά είναι εκτεθειμένα σε ειδήσεις που συχνά μεταφέρουν ένα πνεύμα καταστροφολογίας, σε συζητήσεις των ενηλίκων που ενδεχομένως κρύβουν ανησυχίες για αγαπημένα πρόσωπα και σε αυστηρά μέτρα προστασίας πρωτόγνωρα σε όλους. Η αλλαγή της καθημερινότητας με την καραντίνα και το άγχος των γονέων μπορεί να τα επηρεάσουν σε ανυποψίαστο βαθμό.
Μπορεί κάποια παιδιά να εκφράσουν την ανησυχία τους με κλάμα, υπερκινητικότητα, δυσκολίες στον ύπνο, να εκδηλώσουν ευερεθιστότητα, θυμό και επιθετική συμπεριφορά, ή αντιθέτως απόσυρση, τάση προς απομόνωση και υπερβολική ενασχόληση με το Διαδίκτυο.
Τι μπορούν λοιπόν οι γονείς να κάνουν σε αυτές τις περιπτώσεις;
Όταν το παιδί μιλά μέσω του συμπτώματος
Τα παιδιά συχνά αναπτύσσουν διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας από αυτούς που συνηθίζουν οι «μεγάλοι». Κάποιες φορές αυτοί οι τρόποι μπορεί να είναι ασυνείδητοι και επιβαρυντικοί για το ίδιο το παιδί αλλά και για τους άλλους γύρω του. Έτσι, ένα παιδί που βιώνει συναισθήματα απόρριψης και δυσφορίας μέσα στην οικογένεια μπορεί να μην το εξωτερικεύσει λεκτικά αλλά να παρουσιάσει διαταραχή διατροφής, ενούρηση ή κάποιο άλλο ψυχολογικό ή ψυχοσωματικό πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα οι συστημικοί οικογενειακοί θεραπευτές το ονομάζουν «σύμπτωμα».
Τι είναι η οικογενειακή ψυχοθεραπεία;
Τα τελευταία χρόνια ο όρος οικογενειακή ψυχοθεραπεία έχει αρχίσει να ακούγεται περισσότερο κυρίως σε ζητήματα που αφορούν τα παιδιά και την θεραπεία τους.
Η ιδέα πίσω από την έννοια της οικογενειακής θεραπείας είναι ότι το πρόβλημα που παρουσιάζει ένα άτομο συνδέεται με τις σχέσεις και τις αλληλεπιδράσεις των μελών όλης της οικογένειας.
Η σημασία του παιχνιδιού στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού
Ετυμολογικά ξεκινώντας μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το παιχνίδι είναι βαθιά συνδεδεμένο με την έννοια του παιδιού. Πράγματι, τα παιδιά από τη στιγμή που αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους, παίζουν! Και αντίστροφα, εξερευνούν, ανακαλύπτουν και κατανοούν τον κόσμο μέσα από το παιχνίδι.
Σύμφωνα με τον Winnicott (1971), παιδοψυχίατρος και ψυχαναλυτής, «στο παίξιμο, και μόνο σ’ αυτό, το παιδί ή ο ενήλικος είναι ικανός να είναι δημιουργικός και να χρησιμοποιεί όλη του την προσωπικότητα. Και μόνο όταν είναι δημιουργικό το άτομο ανακαλύπτει τον εαυτό του.»
Κατάθλιψη και ανεργία μέσα από την οπτική της ταινίας
“Δυο μέρες, μια νύχτα”
Το παρακάτω άρθρο είναι από την ομιλία μου στο Πνευματικό Κέντρο Άμφισσας με αφορμή την “Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας”, όπου η Κινηματογραφική Λέσχη Άμφισσας σε συνεργασία με την Εταιρία Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας του Νομού Φωκίδας παρουσίασαν την ταινία “Δύο ημέρες, μία νύχτα”, των Βέλγων αδερφών Νταρντέν. Πρόκειται για έναν σχολιασμό πάνω στην ταινία υπό το πρίσμα της Ψυχικής Υγείας.